"Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980. H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί..."
Friday, December 8, 2006
Thursday, December 7, 2006
Class of….. 9.000€
(ή αλλιώς ωδή στο Accent...)
Ρεπορτάζ αγοράς αυτοκινήτου ως 9.000€
Δάνεια, χρέη, κόστος ζωής, ανάγκη, ξεπεσμός, και ένα σωρό άλλοι λόγοι έχουν οδηγήσει πολλούς Έλληνες στην «τάξη των 9.000€». Το (όχι και τόσο) ψυχολογικό όριο που διαχωρίζει τους πατρικίους από τους πληβείους όσο αφορά την αγορά αυτοκινήτου είναι υπαρκτό. Όσοι επιχείρησαν να το υπερβούν υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους, κατέληξαν να έχουν ένα όμορφο στολίδι στο πεζοδρόμιο τους μην έχοντας την δυνατότητα επαρκούς συντήρησης και οδηγήθηκαν σε αναγκαστική πώληση ή απλά συμπλήρωσαν μία ακόμα μονάδα στην στατιστική των κατασχέσεων.
5.300€ ετήσιο εισόδημα είναι το όριο της φτώχειας, κάτω από το οποίο βρίσκεται επίσημα το 20% του πληθυσμού σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 2.000.000 Έλληνες είναι επισήμως φτωχοί και δεν μπορούν να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες. Ακόμα και τα ενδιάμεσα εισοδήματα, μέχρι τους αγοραστές των Cayenne, έχουν φθίνουσα πορεία σε σχέση με το πραγματικό κόστος ζωής. Εξαιτίας των συχνών ανατιμήσεων σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, μια τετραμελής οικογένεια σύμφωνα με το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών έχει ως μέσο κόστος του οικογενειακού προϋπολογισμού τα 2.515 ευρώ το μήνα. Ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα του 2006 σύμφωνα με την Eurostat, είναι 1.626€, ο χαμηλότερος στην ζώνη των 15 της Ε.Ε. εκτός της Πορτογαλίας. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Aλογοσκούφης, σε δήλωσή του στο ραδιόφωνο του Flash, παραδέχτηκε ότι στην Ελλάδα έχουμε τιμές Ευρώπης και ζούμε με μισθούς Βαλκανίων.
Με τα παραπάνω δεδομένα είναι φυσικό να περιορίζονται οι δυνατότητες αγοράς αυτοκινήτου, σχεδόν του μισού πληθυσμού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αρκετοί Έλληνες δεν μπορούν πια να αγοράζουν όχημα-“Status Symbol” ούτε «περισσότερο» αυτοκίνητο από αυτό που πραγματικά χρειάζονται!
Στην κατηγορία τιμής των 9000€, ο σκοπός της αγοράς αυτοκινήτου πρέπει να είναι η απόκτηση ενός εργαλείου κάλυψης της ανάγκης για ιδιωτική μετακίνηση και όχι ένα «όχημα» εντυπωσιασμού των γειτόνων. Άλλωστε η απαξίωση που προκύπτει 1-2 χρόνια μετά την αγορά καινούργιου δεν μπορεί να μην είναι υπολογίσιμη. Τι επιλογές έχει και τι μπορεί να κάνει όποιος βρίσκεται, θέλοντας και μη, σε αυτά τα όρια και παράλληλα θέλει να αποκτήσει αυτοκίνητο, αγαπά την αυτοκίνηση και θέλει να χαίρεται την οδήγηση;
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, βλέπουν το συγκεκριμένο segment (των 9.000€ για να μην ξεχνιόμαστε) αποκλειστικά ως την αγορά των μικρών αυτοκινήτων πόλης. Δεν είχαν ενδιαφέρον να παρουσιάσουν πρόταση, γιατί για τα τμήματα Marketing η αγορά αυτή μέχρι σήμερα απλά δεν υπήρχε! Η οικονομική ανέχεια όμως δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, η ζήτηση για οχήματα χαμηλού κόστους αυξάνεται σε όλο τον κόσμο καθώς παντού υπάρχουν χαμηλά εισοδήματα. Οι κατασκευαστές θα οδηγηθούν στο μέλλον σε εξέλιξη αξιόπιστων οχημάτων χαμηλού κόστους, κάτι που στην TOYOTA θα συμβεί πολύ σύντομα σύμφωνα με τον Kazuo Okamoto που είναι επικεφαλής του τμήματος R&D. Όπου έχει παραστεί ανάγκη και κρίθηκαν βιώσιμα, έχουν δημιουργηθεί εργοστάσια που παρήγαγαν και παράγουν ακόμα οικονομικά οχήματα (με παραλλαγές ή αντιγραφές παλαιοτέρων μοντέλων όπως DACIA, DAEWOO, POLSKI FIAT, VW BRAZIL κλπ.) κυρίως για τις τοπικές αγορές.
Ο Έλληνας οικογενειάρχης, χαμηλού εισοδήματος και μοιραία δυνατοτήτων, πρέπει να κόψει τον λαιμό του, να χρεωθεί, να δανειστεί και να πουλήσει το κτήμα στο χωριό, για να αποκτήσει ένα μικρομεσαίο οικογενειακό των 15-20 χιλιάδων ευρώ. Τίμιες προτάσεις αλλά και μοναδικές επιλογές σε καινούργιο όχημα, είναι αυτές του HYUNDAI ACCENT, του LADA AQUARIUS και σύντομα του DACIA LOGAN, αναμένονται δε οι δημιουργίες της ανερχόμενης Κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας αλλά και η πρόταση της TOYOTA. Να πως εξηγείται το πλήθος όλων των γενεών των ACCENT που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, άλλωστε κανένα προϊόν δεν πουλάει, αν δεν καλύπτει μια πραγματική ανάγκη!!
Μοιραία λοιπόν αν ο αγοραστής θέλει αυτοκίνητο μεγαλύτερης κατηγορίας με επαρκείς χώρους που να μην είναι αδιάφορο οδηγικά, στρέφεται στην αγορά μεταχειρισμένου. Δυστυχώς το ρίσκο της «καυτής πατάτας» που προκύπτει από την προηγούμενη χρήση, συντήρηση ή πιθανό τρακάρισμα ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου είναι πάντα υπαρκτό. Ο σχολαστικός έλεγχος σε συνεργεία επιλογής του αγοραστή που πρέπει να συνοδεύεται και από αντιστοίχηση των στοιχείων της αδείας κυκλοφορίας, μειώνει τον κίνδυνο μιας κακής αγοράς. Η εκμετάλλευση πιθανών εγγυήσεων που προσφέρουν οργανωμένες εταιρίες μεταχειρισμένων οχημάτων είναι επιβεβλημένη. Ο αγοραστής δεν πρέπει να παρασύρεται από την απαξίωση που πιθανά επιδείξει ο έμπορος λόγω του περιορισμένου κέρδος που πιθανά προκύπτει και να διεκδικήσει επισκευές, εγγυήσεις, ανεκτά επιτόκια δανεισμού, ορθολογική αξία ανταλλαγής παλαιού οχήματος κλπ. Για τον αγοραστή το κόστος αγοράς είναι σημαντικό και οφείλει να λάβει την υψηλότερη δυνατή ανταποδοτική αξία για τα χρήματά του.
Ακολουθεί ικανός αριθμός επιλογών με, κατά το δυνατόν, πραγματικές σημερινές τιμές, που προσφέρονται σήμερα στις εφημερίδες αγγελιών και σε εμπορίες αυτοκινήτων, μην συμπεριλαμβάνοντας φυσικά λύσεις κατηγόριας mini και supermini, που δεν εξυπηρετούν τις οικογενειακές ανάγκες.
ALFA ROMEO 145, 146 1,6 & 1,7 ’95 ’99. Με 4200 – 8000€ αγοράζουμε την πρώτη όχι και τόσο επιτυχημένη προσπάθεια της ALFA για στροφή στην ποιότητα με οδική συμπεριφορά όμως που κερδίζει τον οδηγό από τα πρώτα μέτρα.
AUDI 80 2,0 ’93. Συμπαγές καλό αμάξωμα, μικρός σχετικά χώρος αποσκευών, αλλά η στιβαρότητα κερδίζει. Από 5500€.
AUDI 80 Quattro 1,8 ‘89-‘93. Η πρώτη γενιά Quattro μετά τις επιτυχίες στο Π.Π. rally του θρυλικού coupe. Σιγουριά και σταθερότητα στον δρόμο. Από 3700-6500€.
AUDI A3 1,6 ’98. Η πρώτη γενιά του Α3. Θα εξυπηρετήσει απροβλημάτιστα μια μικρή οικογένεια δίνοντας ευχάριστη αίσθηση στην οδήγηση. High class Golf της εποχής. Από 8500€.
BMW 318 ‘93. Τυπική BMW. Προσοχή αν και δεν έχει μεγάλη ισχύ, απαιτεί σεβασμό και ετοιμότητα, δεν συγχωρεί οδηγικά λάθη. Από 7000€.
BMW 318is ‘96. Coupe σπορ 3αρα με 140 hp και πλούσιο εξοπλισμό. Οδική συμπεριφορά λατρεία για πολλούς που προσφέρει ανόθευτη την αίσθηση της πίσω κίνησης στον οδηγό. Μικρή Μ3. Σήμερα κοστίζει 7000-9000€.
BMW 520 24v ‘90 ‘93. Εξακύλινδρος βελούδινος κινητήρας με ικανή ισχύ για άνετα ταξίδια και όχι μόνο. Κόστος 9000-9500€
CITROEN XSARA 1,6 ’01. Όπως της Ε.Α. Με 7500€.
CITROEN XSARA PICASO 1,6 ’00. Πολυμορφικό με άποψη. Προσπαθεί να κλέψει λάμψη από το πρωτοπόρο Scenic. Από 8000€
FIAT STILO 1,6 ’02. Σχεδιαστικές λεπτομέρειες που μαγνητίζουν στο 3θυρο. Πολύ όμορφη η γυάλινη οροφή panorama. Πλήρες σύγχρονο αυτοκίνητο με 9000€
FORD SIERRA COSWORTH ‘91 ’92. Παλιό αλλά θρυλικό αυτοκίνητο, πρόγονος των σημερινών θηρίων του WRC. Δικίνητο ή τετρακίνητο με 7500-9000€
FORD FOCUS 1,4 1,6 4d ή 5d ’00 - ’03. Πολλά από αυτά είναι ακόμα στα πλαίσια της εγγύησης καθώς η αντιπροσωπεία έδινε 5 χρόνια, προτιμήστε με ABS. Κόστος 7500- 9500€.
HONDA CIVIC Vtec VTi 92- 95 3d ή 5d. Κινητήρας ποίημα 160hp 1600cc ατμοσφαιρικός, ανεβάζει άνετα 9000 σαλ. Πολλοί παρασύρθηκαν από τον ρυθμό περιστροφής του κινητήρα και υπερεκτίμησαν τους νόμους της φυσικής. Σε περίπτωση που ξεπεράσει τα όρια, οι στροφές γίνονται ευθείες με δυσάρεστα αποτελέσματα. Κόστος 6000-9000€ προτιμήστε το 4θυρο.
HYUNDAI ACCENT. Κατά καιρούς η αντιπροσωπεία κάνει προσφορές σε καινούργια οπότε δεν έχει νόημα η αγορά μεταχειρισμένου με ηλικία μικρότερη της διετίας. Τα μοντέλα ’02 πωλούνται κοντά στα 5500€.
HYUNDAI LANTRA J2 ’97. Άλλη μια έντιμη και αξιόπιστη πρόταση, προτιμήστε το station με 5500€.
HYUNDAI ELANTRA 03 Βελτιωμένο και ήσυχο. Όποιος αγαπά την ήρεμη οδήγηση θα βρει τον εαυτό του. Συνήθως είναι πλήρως εξοπλισμένα. Με 8500€
MERCEDES 190E 1,8 2,0 ’92. Όλοι γνωρίζουμε ότι με σωστή συντήρηση αντέχουν για πολλά χιλιόμετρα. Το κόστος ανταλλακτικών όμως παραμένει υψηλό. Με 9000€.
NISSAN 200SX 1,8T ‘92 ’95. Πισωκίνητο δυνατό κουπέ με χαρακτήρα. Απολαυστικό στην οδήγηση, δίνει νόημα στις καθημερινές μετακινήσεις. Απρόσμενη αξιοπιστία για την ηλικία του. Με 8000-9500€
NISSAN ALMERA 1,5 ’02. Τυπικό Ιαπωνικό sedan ή hatchback. Πολύ αξιόπιστο ακόμα και στις εκδόσεις Challenge. Με 9000€.
NISSAN PRIMERA GT 2,0 ’92. Δυνατό σπορ sedan μόνο με 5500€.
NISSAN SUNNY GTI 2,0 ‘92 ’94. Αξιόπιστο καλά εξοπλισμένο και φτηνό GTi. Η ελαστικότητα του κινητήρα σε σχέση με το βάρος ελαχιστοποιεί τις αλλαγές. Η ροπή σε όλο το εύρος των στροφών επιτρέπει στον οδηγό να πυροβολεί με την σκέψη. Με 6000-7000€
OPEL ASTRA 1,4 1,6 ’01 ‘02. Κλασική και άξια εκπροσώπηση της γερμανικής σχολής. Αδύναμοι σχετικά κινητήρες. Με 7000-9500€.
OPEL VECTRA CD 1,6 ’98. Πιο τυπικό sedan δεν γίνεται. Οι λάτρεις του θα παραβλέψουν τα ελαττώματα. Με 8500€.
PEUGEOT 306 GTI 16 ‘95-’98. Μεγάλο 205 Gti, με σχετικά περιορισμένους χώρους αλλά με ανάρτηση που δεν απογοητεύει τον απαιτητικό και ενθουσιώδη χρήστη. Με 6000-8500€.
PEUGEOT 307 1,4 ’03. Car Of The Year 2002. Με αμάξωμα που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν midi-MPV. Με 8500€.
PEUGEOT 406 1,8 ‘98-‘99. Δρομέας μεγάλων αποστάσεων με πολύ καλή οδική συμπεριφορά. Με 9000€
RENAULT MEGANE 1,4-1,6 SDN ‘01. Ακόμα και με τον 1,4 ενθουσιάζει τον οδηγό με την σπιρτάδα και το μαγικό (Γαλλικό) στήσιμο στον δρόμο. Βαθμολογία πέντε αστέρων στα Crash tests. Με 7700-9000€.
RENAULT LAGUNA 1,6 ‘99 ’00. Μια πραγματική κυρία στον δρόμο, η ποιότητα κύλισης, με χαλαρούς ρυθμούς αλλά και υπό πίεση, είναι υποδειγματική σε κάθε περίπτωση. Εξαιρετικά καθίσματα. Όπως και το Megane κέρδισε άξια πέντε αστέρια στα Crash tests. Με 8500-9000€.
RENAULT SCENIC 1,4 1,6 ’00. Δεν είναι τυχαία ο ηγέτης των MPV της κατηγορίας. Γονίδια και ιδέα από Espace σε compact διαστάσεις που θα βολέψουν και τον πιο απαιτητικό. Με 8500-9500€.
ROVER 416 Si ’98. Compact πολυτέλεια σε τιμή ευκαιρίας. Με 6500€.
ROVER 620TI ‘95 ’96. 2λιτρο, υπερτροφοδοτούμενο και πολυτελές, μεγάλο sedan. Η οδική του συμπεριφορά κατακρίθηκε αλλά παραμένει μεγάλη πρόκληση για τα κατάλληλα χέρια. Με 5500-8500€.
SAAB 900T &9000CS ‘93-‘97. Η σουηδική απάντηση στην Γερμανική κορυφή της κατηγορίας. Με 7500-9500€.
SEAT LEON 1,4 03 Το Αντι-Golf που δείχνει πιο συμφέρουσα αγορά από το original καθώς είναι οικονομικότερο και πιο καινούριο από τα αντίστοιχα διαθέσιμα Golf. Με 9500€.
SEAT TOLEDO 1,6 ’99. Leon με μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Με 8000€.
SKODA OCTAVIA 1,6 ’01. Αξιόπιστο με χώρους αποσκευών που θα ζήλευαν πολλά station wagon, χωρίς να είναι αδιάφορο οδηγικά. Με πάτωμα Golf, κινητήρα Audi, και χαμηλή τιμή, έχει πολύ υψηλό Value For Money και γνώρισε την επιτυχία και στην Ελληνική αγορά. Με 9000€.
SUZUKI VITARA 1,6 ‘96 WAGON. Το off-road της παρέας με εξαιρετικές δυνατότητες και υψηλή αξιοπιστία. Με 9000€.
TOYOTA AVENSIS 1,6 ‘99-’00. Το πιο αξιόπιστο αυτοκίνητο της κατηγορίας του και όχι μόνο. Με τυπική συντήρηση μπορεί να συντροφεύει τον ιδιοκτήτη του πολλά χρόνια. Εξαίρετος κινητήρας. Κάτι ξέρουν και οι ταξιτζήδες. Με 8000 9000€.
TOYOTA COROLLA G6 ’00. Τι άλλο από αξιοπιστία. Με 9000€.
TOYOTA COROLLA VVTi SEDAN 1,4 ‘01. Το μεσαίο sedan που εμφανισιακά δεν εντυπωσιάζει αλλά μηχανολογικά δεν έχει αντίπαλο. Με 7500-8500€.
TOYOTA RAV4 ’95. Το πρώτο SUV που δημιούργησε ουσιαστικά την κατηγορία. Οδική συμπεριφορά καλύτερη από πολλά επιβατικά. Με 9500€
VW GOLF IV 1,4 1,6 ’99 ’00. Ξέφυγε λίγο από την αρχική ιδέα αλλά δεν παύει να... είναι Golf! Με 8500-9500€
VW PASSAT 1,6 ’99 ’00. Ποιότητα κύλισης μεγαλύτερης κατηγορίας, άπλετοι χώροι, ασφαλές και VW. Με 9500€.
Με υπομονή και σύνεση μπορεί ο καθένας να βρει αυτό που ταιριάζει στις ανάγκες και το του οδηγικό στυλ, χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία. Επιλέγοντας ένα αυτοκίνητο σαν τα παραπάνω μπορεί να περισσεύουν χρήματα για αγορά δεύτερου οχήματος στην οικογένεια τύπου mini ή supermini, με κόστος κάτω από 1000€ για τις κοντινές αποστάσεις (φροντιστήρια και δραστηριότητες παιδιών), και τις αστικές μετακινήσεις.
Και οι οικονομικά ασθενέστεροι, έχουν, ακόμα, ψυχή..
Χρήστος Σέμπος
Ρεπορτάζ αγοράς αυτοκινήτου ως 9.000€
Δάνεια, χρέη, κόστος ζωής, ανάγκη, ξεπεσμός, και ένα σωρό άλλοι λόγοι έχουν οδηγήσει πολλούς Έλληνες στην «τάξη των 9.000€». Το (όχι και τόσο) ψυχολογικό όριο που διαχωρίζει τους πατρικίους από τους πληβείους όσο αφορά την αγορά αυτοκινήτου είναι υπαρκτό. Όσοι επιχείρησαν να το υπερβούν υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους, κατέληξαν να έχουν ένα όμορφο στολίδι στο πεζοδρόμιο τους μην έχοντας την δυνατότητα επαρκούς συντήρησης και οδηγήθηκαν σε αναγκαστική πώληση ή απλά συμπλήρωσαν μία ακόμα μονάδα στην στατιστική των κατασχέσεων.
5.300€ ετήσιο εισόδημα είναι το όριο της φτώχειας, κάτω από το οποίο βρίσκεται επίσημα το 20% του πληθυσμού σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 2.000.000 Έλληνες είναι επισήμως φτωχοί και δεν μπορούν να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες. Ακόμα και τα ενδιάμεσα εισοδήματα, μέχρι τους αγοραστές των Cayenne, έχουν φθίνουσα πορεία σε σχέση με το πραγματικό κόστος ζωής. Εξαιτίας των συχνών ανατιμήσεων σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, μια τετραμελής οικογένεια σύμφωνα με το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών έχει ως μέσο κόστος του οικογενειακού προϋπολογισμού τα 2.515 ευρώ το μήνα. Ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα του 2006 σύμφωνα με την Eurostat, είναι 1.626€, ο χαμηλότερος στην ζώνη των 15 της Ε.Ε. εκτός της Πορτογαλίας. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Aλογοσκούφης, σε δήλωσή του στο ραδιόφωνο του Flash, παραδέχτηκε ότι στην Ελλάδα έχουμε τιμές Ευρώπης και ζούμε με μισθούς Βαλκανίων.
Με τα παραπάνω δεδομένα είναι φυσικό να περιορίζονται οι δυνατότητες αγοράς αυτοκινήτου, σχεδόν του μισού πληθυσμού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αρκετοί Έλληνες δεν μπορούν πια να αγοράζουν όχημα-“Status Symbol” ούτε «περισσότερο» αυτοκίνητο από αυτό που πραγματικά χρειάζονται!
Στην κατηγορία τιμής των 9000€, ο σκοπός της αγοράς αυτοκινήτου πρέπει να είναι η απόκτηση ενός εργαλείου κάλυψης της ανάγκης για ιδιωτική μετακίνηση και όχι ένα «όχημα» εντυπωσιασμού των γειτόνων. Άλλωστε η απαξίωση που προκύπτει 1-2 χρόνια μετά την αγορά καινούργιου δεν μπορεί να μην είναι υπολογίσιμη. Τι επιλογές έχει και τι μπορεί να κάνει όποιος βρίσκεται, θέλοντας και μη, σε αυτά τα όρια και παράλληλα θέλει να αποκτήσει αυτοκίνητο, αγαπά την αυτοκίνηση και θέλει να χαίρεται την οδήγηση;
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, βλέπουν το συγκεκριμένο segment (των 9.000€ για να μην ξεχνιόμαστε) αποκλειστικά ως την αγορά των μικρών αυτοκινήτων πόλης. Δεν είχαν ενδιαφέρον να παρουσιάσουν πρόταση, γιατί για τα τμήματα Marketing η αγορά αυτή μέχρι σήμερα απλά δεν υπήρχε! Η οικονομική ανέχεια όμως δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, η ζήτηση για οχήματα χαμηλού κόστους αυξάνεται σε όλο τον κόσμο καθώς παντού υπάρχουν χαμηλά εισοδήματα. Οι κατασκευαστές θα οδηγηθούν στο μέλλον σε εξέλιξη αξιόπιστων οχημάτων χαμηλού κόστους, κάτι που στην TOYOTA θα συμβεί πολύ σύντομα σύμφωνα με τον Kazuo Okamoto που είναι επικεφαλής του τμήματος R&D. Όπου έχει παραστεί ανάγκη και κρίθηκαν βιώσιμα, έχουν δημιουργηθεί εργοστάσια που παρήγαγαν και παράγουν ακόμα οικονομικά οχήματα (με παραλλαγές ή αντιγραφές παλαιοτέρων μοντέλων όπως DACIA, DAEWOO, POLSKI FIAT, VW BRAZIL κλπ.) κυρίως για τις τοπικές αγορές.
Ο Έλληνας οικογενειάρχης, χαμηλού εισοδήματος και μοιραία δυνατοτήτων, πρέπει να κόψει τον λαιμό του, να χρεωθεί, να δανειστεί και να πουλήσει το κτήμα στο χωριό, για να αποκτήσει ένα μικρομεσαίο οικογενειακό των 15-20 χιλιάδων ευρώ. Τίμιες προτάσεις αλλά και μοναδικές επιλογές σε καινούργιο όχημα, είναι αυτές του HYUNDAI ACCENT, του LADA AQUARIUS και σύντομα του DACIA LOGAN, αναμένονται δε οι δημιουργίες της ανερχόμενης Κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας αλλά και η πρόταση της TOYOTA. Να πως εξηγείται το πλήθος όλων των γενεών των ACCENT που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, άλλωστε κανένα προϊόν δεν πουλάει, αν δεν καλύπτει μια πραγματική ανάγκη!!
Μοιραία λοιπόν αν ο αγοραστής θέλει αυτοκίνητο μεγαλύτερης κατηγορίας με επαρκείς χώρους που να μην είναι αδιάφορο οδηγικά, στρέφεται στην αγορά μεταχειρισμένου. Δυστυχώς το ρίσκο της «καυτής πατάτας» που προκύπτει από την προηγούμενη χρήση, συντήρηση ή πιθανό τρακάρισμα ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου είναι πάντα υπαρκτό. Ο σχολαστικός έλεγχος σε συνεργεία επιλογής του αγοραστή που πρέπει να συνοδεύεται και από αντιστοίχηση των στοιχείων της αδείας κυκλοφορίας, μειώνει τον κίνδυνο μιας κακής αγοράς. Η εκμετάλλευση πιθανών εγγυήσεων που προσφέρουν οργανωμένες εταιρίες μεταχειρισμένων οχημάτων είναι επιβεβλημένη. Ο αγοραστής δεν πρέπει να παρασύρεται από την απαξίωση που πιθανά επιδείξει ο έμπορος λόγω του περιορισμένου κέρδος που πιθανά προκύπτει και να διεκδικήσει επισκευές, εγγυήσεις, ανεκτά επιτόκια δανεισμού, ορθολογική αξία ανταλλαγής παλαιού οχήματος κλπ. Για τον αγοραστή το κόστος αγοράς είναι σημαντικό και οφείλει να λάβει την υψηλότερη δυνατή ανταποδοτική αξία για τα χρήματά του.
Ακολουθεί ικανός αριθμός επιλογών με, κατά το δυνατόν, πραγματικές σημερινές τιμές, που προσφέρονται σήμερα στις εφημερίδες αγγελιών και σε εμπορίες αυτοκινήτων, μην συμπεριλαμβάνοντας φυσικά λύσεις κατηγόριας mini και supermini, που δεν εξυπηρετούν τις οικογενειακές ανάγκες.
ALFA ROMEO 145, 146 1,6 & 1,7 ’95 ’99. Με 4200 – 8000€ αγοράζουμε την πρώτη όχι και τόσο επιτυχημένη προσπάθεια της ALFA για στροφή στην ποιότητα με οδική συμπεριφορά όμως που κερδίζει τον οδηγό από τα πρώτα μέτρα.
AUDI 80 2,0 ’93. Συμπαγές καλό αμάξωμα, μικρός σχετικά χώρος αποσκευών, αλλά η στιβαρότητα κερδίζει. Από 5500€.
AUDI 80 Quattro 1,8 ‘89-‘93. Η πρώτη γενιά Quattro μετά τις επιτυχίες στο Π.Π. rally του θρυλικού coupe. Σιγουριά και σταθερότητα στον δρόμο. Από 3700-6500€.
AUDI A3 1,6 ’98. Η πρώτη γενιά του Α3. Θα εξυπηρετήσει απροβλημάτιστα μια μικρή οικογένεια δίνοντας ευχάριστη αίσθηση στην οδήγηση. High class Golf της εποχής. Από 8500€.
BMW 318 ‘93. Τυπική BMW. Προσοχή αν και δεν έχει μεγάλη ισχύ, απαιτεί σεβασμό και ετοιμότητα, δεν συγχωρεί οδηγικά λάθη. Από 7000€.
BMW 318is ‘96. Coupe σπορ 3αρα με 140 hp και πλούσιο εξοπλισμό. Οδική συμπεριφορά λατρεία για πολλούς που προσφέρει ανόθευτη την αίσθηση της πίσω κίνησης στον οδηγό. Μικρή Μ3. Σήμερα κοστίζει 7000-9000€.
BMW 520 24v ‘90 ‘93. Εξακύλινδρος βελούδινος κινητήρας με ικανή ισχύ για άνετα ταξίδια και όχι μόνο. Κόστος 9000-9500€
CITROEN XSARA 1,6 ’01. Όπως της Ε.Α. Με 7500€.
CITROEN XSARA PICASO 1,6 ’00. Πολυμορφικό με άποψη. Προσπαθεί να κλέψει λάμψη από το πρωτοπόρο Scenic. Από 8000€
FIAT STILO 1,6 ’02. Σχεδιαστικές λεπτομέρειες που μαγνητίζουν στο 3θυρο. Πολύ όμορφη η γυάλινη οροφή panorama. Πλήρες σύγχρονο αυτοκίνητο με 9000€
FORD SIERRA COSWORTH ‘91 ’92. Παλιό αλλά θρυλικό αυτοκίνητο, πρόγονος των σημερινών θηρίων του WRC. Δικίνητο ή τετρακίνητο με 7500-9000€
FORD FOCUS 1,4 1,6 4d ή 5d ’00 - ’03. Πολλά από αυτά είναι ακόμα στα πλαίσια της εγγύησης καθώς η αντιπροσωπεία έδινε 5 χρόνια, προτιμήστε με ABS. Κόστος 7500- 9500€.
HONDA CIVIC Vtec VTi 92- 95 3d ή 5d. Κινητήρας ποίημα 160hp 1600cc ατμοσφαιρικός, ανεβάζει άνετα 9000 σαλ. Πολλοί παρασύρθηκαν από τον ρυθμό περιστροφής του κινητήρα και υπερεκτίμησαν τους νόμους της φυσικής. Σε περίπτωση που ξεπεράσει τα όρια, οι στροφές γίνονται ευθείες με δυσάρεστα αποτελέσματα. Κόστος 6000-9000€ προτιμήστε το 4θυρο.
HYUNDAI ACCENT. Κατά καιρούς η αντιπροσωπεία κάνει προσφορές σε καινούργια οπότε δεν έχει νόημα η αγορά μεταχειρισμένου με ηλικία μικρότερη της διετίας. Τα μοντέλα ’02 πωλούνται κοντά στα 5500€.
HYUNDAI LANTRA J2 ’97. Άλλη μια έντιμη και αξιόπιστη πρόταση, προτιμήστε το station με 5500€.
HYUNDAI ELANTRA 03 Βελτιωμένο και ήσυχο. Όποιος αγαπά την ήρεμη οδήγηση θα βρει τον εαυτό του. Συνήθως είναι πλήρως εξοπλισμένα. Με 8500€
MERCEDES 190E 1,8 2,0 ’92. Όλοι γνωρίζουμε ότι με σωστή συντήρηση αντέχουν για πολλά χιλιόμετρα. Το κόστος ανταλλακτικών όμως παραμένει υψηλό. Με 9000€.
NISSAN 200SX 1,8T ‘92 ’95. Πισωκίνητο δυνατό κουπέ με χαρακτήρα. Απολαυστικό στην οδήγηση, δίνει νόημα στις καθημερινές μετακινήσεις. Απρόσμενη αξιοπιστία για την ηλικία του. Με 8000-9500€
NISSAN ALMERA 1,5 ’02. Τυπικό Ιαπωνικό sedan ή hatchback. Πολύ αξιόπιστο ακόμα και στις εκδόσεις Challenge. Με 9000€.
NISSAN PRIMERA GT 2,0 ’92. Δυνατό σπορ sedan μόνο με 5500€.
NISSAN SUNNY GTI 2,0 ‘92 ’94. Αξιόπιστο καλά εξοπλισμένο και φτηνό GTi. Η ελαστικότητα του κινητήρα σε σχέση με το βάρος ελαχιστοποιεί τις αλλαγές. Η ροπή σε όλο το εύρος των στροφών επιτρέπει στον οδηγό να πυροβολεί με την σκέψη. Με 6000-7000€
OPEL ASTRA 1,4 1,6 ’01 ‘02. Κλασική και άξια εκπροσώπηση της γερμανικής σχολής. Αδύναμοι σχετικά κινητήρες. Με 7000-9500€.
OPEL VECTRA CD 1,6 ’98. Πιο τυπικό sedan δεν γίνεται. Οι λάτρεις του θα παραβλέψουν τα ελαττώματα. Με 8500€.
PEUGEOT 306 GTI 16 ‘95-’98. Μεγάλο 205 Gti, με σχετικά περιορισμένους χώρους αλλά με ανάρτηση που δεν απογοητεύει τον απαιτητικό και ενθουσιώδη χρήστη. Με 6000-8500€.
PEUGEOT 307 1,4 ’03. Car Of The Year 2002. Με αμάξωμα που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν midi-MPV. Με 8500€.
PEUGEOT 406 1,8 ‘98-‘99. Δρομέας μεγάλων αποστάσεων με πολύ καλή οδική συμπεριφορά. Με 9000€
RENAULT MEGANE 1,4-1,6 SDN ‘01. Ακόμα και με τον 1,4 ενθουσιάζει τον οδηγό με την σπιρτάδα και το μαγικό (Γαλλικό) στήσιμο στον δρόμο. Βαθμολογία πέντε αστέρων στα Crash tests. Με 7700-9000€.
RENAULT LAGUNA 1,6 ‘99 ’00. Μια πραγματική κυρία στον δρόμο, η ποιότητα κύλισης, με χαλαρούς ρυθμούς αλλά και υπό πίεση, είναι υποδειγματική σε κάθε περίπτωση. Εξαιρετικά καθίσματα. Όπως και το Megane κέρδισε άξια πέντε αστέρια στα Crash tests. Με 8500-9000€.
RENAULT SCENIC 1,4 1,6 ’00. Δεν είναι τυχαία ο ηγέτης των MPV της κατηγορίας. Γονίδια και ιδέα από Espace σε compact διαστάσεις που θα βολέψουν και τον πιο απαιτητικό. Με 8500-9500€.
ROVER 416 Si ’98. Compact πολυτέλεια σε τιμή ευκαιρίας. Με 6500€.
ROVER 620TI ‘95 ’96. 2λιτρο, υπερτροφοδοτούμενο και πολυτελές, μεγάλο sedan. Η οδική του συμπεριφορά κατακρίθηκε αλλά παραμένει μεγάλη πρόκληση για τα κατάλληλα χέρια. Με 5500-8500€.
SAAB 900T &9000CS ‘93-‘97. Η σουηδική απάντηση στην Γερμανική κορυφή της κατηγορίας. Με 7500-9500€.
SEAT LEON 1,4 03 Το Αντι-Golf που δείχνει πιο συμφέρουσα αγορά από το original καθώς είναι οικονομικότερο και πιο καινούριο από τα αντίστοιχα διαθέσιμα Golf. Με 9500€.
SEAT TOLEDO 1,6 ’99. Leon με μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Με 8000€.
SKODA OCTAVIA 1,6 ’01. Αξιόπιστο με χώρους αποσκευών που θα ζήλευαν πολλά station wagon, χωρίς να είναι αδιάφορο οδηγικά. Με πάτωμα Golf, κινητήρα Audi, και χαμηλή τιμή, έχει πολύ υψηλό Value For Money και γνώρισε την επιτυχία και στην Ελληνική αγορά. Με 9000€.
SUZUKI VITARA 1,6 ‘96 WAGON. Το off-road της παρέας με εξαιρετικές δυνατότητες και υψηλή αξιοπιστία. Με 9000€.
TOYOTA AVENSIS 1,6 ‘99-’00. Το πιο αξιόπιστο αυτοκίνητο της κατηγορίας του και όχι μόνο. Με τυπική συντήρηση μπορεί να συντροφεύει τον ιδιοκτήτη του πολλά χρόνια. Εξαίρετος κινητήρας. Κάτι ξέρουν και οι ταξιτζήδες. Με 8000 9000€.
TOYOTA COROLLA G6 ’00. Τι άλλο από αξιοπιστία. Με 9000€.
TOYOTA COROLLA VVTi SEDAN 1,4 ‘01. Το μεσαίο sedan που εμφανισιακά δεν εντυπωσιάζει αλλά μηχανολογικά δεν έχει αντίπαλο. Με 7500-8500€.
TOYOTA RAV4 ’95. Το πρώτο SUV που δημιούργησε ουσιαστικά την κατηγορία. Οδική συμπεριφορά καλύτερη από πολλά επιβατικά. Με 9500€
VW GOLF IV 1,4 1,6 ’99 ’00. Ξέφυγε λίγο από την αρχική ιδέα αλλά δεν παύει να... είναι Golf! Με 8500-9500€
VW PASSAT 1,6 ’99 ’00. Ποιότητα κύλισης μεγαλύτερης κατηγορίας, άπλετοι χώροι, ασφαλές και VW. Με 9500€.
Με υπομονή και σύνεση μπορεί ο καθένας να βρει αυτό που ταιριάζει στις ανάγκες και το του οδηγικό στυλ, χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία. Επιλέγοντας ένα αυτοκίνητο σαν τα παραπάνω μπορεί να περισσεύουν χρήματα για αγορά δεύτερου οχήματος στην οικογένεια τύπου mini ή supermini, με κόστος κάτω από 1000€ για τις κοντινές αποστάσεις (φροντιστήρια και δραστηριότητες παιδιών), και τις αστικές μετακινήσεις.
Και οι οικονομικά ασθενέστεροι, έχουν, ακόμα, ψυχή..
Χρήστος Σέμπος
Υποψήφιοι Νεομετανάστες
Η χώρα όπου καταστρέφονται τα όνειρα, πνίγονται οι φιλοδοξίες, αποστρέφεται την δημιουργία, δεν παράγει τίποτα, μαραζώνει και βυθίζει την νέα γενιά της στην μιζέρια, είναι η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της.
Ο πόλεμος της εύρεσης εργασίας και της επιβίωσης είναι άνισος. Πόσοι βρίσκουν δουλειές που επιθυμούν, πόσοι είναι ικανοποιημένοι από τις απολαβές τους; Σίγουρα όχι οι νεοεισερχόμενοι που παρά τις σπουδές και τις γνώσεις τους καταλήγουν να εξυπηρετούν μόνο την αγγαρεία των παλαιών εργαζομένων που τους «εκπαιδεύουν». Οι τυχεροί που βρήκαν δουλειά, ικανοί, μορφωμένοι, ταλαντούχοι εργατικοί και άξιοι άνθρωποι με ανησυχίες εγκλωβίζονται στην σκληρή ρουτίνα κοπιάζοντας χωρίς αντίκρισμα. Δέκα και δεκαπέντε χρόνια δουλειάς μετά βρίσκονται ακόμα σε τέλμα. Η κάλυψη των αναγκών και η βελτίωση των δεδομένων είναι μακρινό όνειρο. Γιατί να χρειάζεται 30 και 40 ετών άνδρες και γυναίκες να εξαρτώνται ακόμα από τους γονείς για να αποκτήσουν σπίτι, αυτοκίνητο και να μην είναι οικονομικά αυτόνομοι ώστε να μπορούν όποτε το θελήσουν να κάνουν και την δική τους οικογένεια;
Κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομία στηρίζεται στα αγαθά που παράγει όμως η βιομηχανική επανάσταση πέρασε και δεν άγγιξε την Ελλάδα. Οι λιγοστές επενδύσεις που έγιναν μεταπολεμικά ως την δεκαετία του 1980, έχουν ήδη χαθεί από τον χάρτη. Η ανεργία στην Ήπειρο οδηγεί τους κατοίκους σε απόγνωση και οι νέοι ψάχνουν διέξοδο μετοικώντας στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Οι βιοτεχνίες ενδυμάτων για να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό, ωθούνται στην εγκατάσταση στην Βουλγαρία λες και δεν μπορούσε να δημιουργηθεί ένα βιοτεχνικό πάρκο στα σύνορα με ευνοϊκό καθεστώς εγκατάστασης και φορολόγησης, η εργασία ελλήνων και αλλοδαπών θα προσέφερε στην εθνική οικονομία και όχι σε αυτήν της γείτονος. Οι επενδύσεις των Ελληνικών τραπεζών και των εταιριών τηλεπικοινωνιών σε γειτονικές χώρες είναι υπερπολλαπλάσιες από αυτές που κάνουν στην Ελλάδα αναγνωρίζοντας την αδυναμία επέκτασης της ελληνικής αγοράς. Η αγροτική παραγωγή μειώθηκε κατά 23%, βαμβάκι, σιτάρι και καπνά δεν είναι πια συμφέρουσες καλλιέργειες οι αγρότες είναι υπερχρεωμένοι και όμηροι των πιστωτικών ιδρυμάτων με αποτέλεσμα να χάνονται θέσεις εργασίας σε Θεσσαλία, Θράκη και Μακεδονία, οι μεγάλες κλωστοϋφαντουργικές μονάδες που ανθούσαν στις προηγούμενες δεκαετίες έχουν ήδη κλείσει τα εργοστάσια επί Ελληνικού εδάφους και μετακόμισαν στα Βαλκάνια. Οι καπνοβιομηχανίες έκλεισαν και αυτές με αποτέλεσμα ορδές ανέργων φορτωμένους με χρέη και υποσχέσεις.
Ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού ουδέποτε δικαιολόγησε την ονομασία του, η αδυναμία εύρεσης εργασίας σε ανέργους είναι δεδομένη. Το έργο του περιορίζεται σε εκπαιδευτικά επιδοτούμενα προγράμματα που δεν εξασφαλίζουν εργασία, μη ενημερωμένες προτεινόμενες δουλειές, μερική ελλιπής και για περιορισμένο διάστημα επιδότηση μόνο των ανέργων που είχαν δουλειά και την έχασαν και στις μεταχρονολογημένες επιδοτήσεις του ΛΑΕΚ. Ο προϋπολογισμός δεν αντέχει πρόνοια, εύρεση εργασίας ή επιδότηση σε άνεργους νεοεισερχόμενους στην εργασία. Αξιοκρατία και προτεραιότητα σε ανέργους με πραγματικές ανάγκες ανύπαρκτη, φαίνεται εύκολα από το προσωπικό που επιλέγει ο ίδιος ο οργανισμός για την επάνδρωση των γραφείων του. Μη εργαζόμενες μητέρες με νήπια ή παιδιά δημοτικού και να θέλουν, αδυνατούν να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα καθώς η φροντίδα των παιδιών απαιτεί την παρουσία της αλλά οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί κλείνουν στις 13:30 και οι ιδιωτικοί κοστίζουν μια περιουσία. Για πολλές κατηγορίες ανέργων, διαστήματα άνω των δύο ετών αναμονής είναι συνήθη. Ποιός εργοδότης θα προσλάβει μια μητέρα 2 παιδιών με αυτές τις ανάγκες και δεν θα προτιμήσει μια απροβλημάτιστη εικοσάχρονη;
Όσοι είναι γονείς τρομοκρατούνται παρατηρώντας τη συνεχιζόμενη φθίνουσα πορεία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχοντας χάσει πια τον λογαριασμό με τις πολλά υποσχόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν φέρει την Ελλάδα στην δυσάρεστη θέση να προσφέρει στα παιδιά της την χειρότερη παιδεία της Ευρώπης. Οι απεργίες οι καταλήψεις και η παραγωγή ανέργων πτυχιούχων είναι απλώς το φυσικό επόμενο.
Ανήσυχοι, σκεπτόμενοι, νέοι με οράματα ψάχνουν τη λύση, τη διέξοδο το καλύτερο αύριο, και δυστυχώς το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι η έξοδος από το τούνελ. Η έξοδος δηλαδή από την χώρα. Με καταρρακωμένη εθνική υπερηφάνεια και θαυμάζοντας τους Έλληνες του εξωτερικού να διαπρέπουν κατά κανόνα σε ότι κάνουν όλο και πιο πολλοί επιλέγουν την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης σε ένα πιο φιλόξενο και σταθερό περιβάλλον. Σε αναζήτηση ενός τόπου που ανέχεται, αντέχει και αποζητά την δημιουργία μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία και η δουλειά στο εξωτερικό φεύγουν όπως τότε στην μεταπολεμική περίοδο. Η παρακμή και η διαφθορά της ελληνικής πραγματικότητας απλά διευκολύνουν την απόφαση. Όχι μόνο σαν απλοί εργάτες αλλά και σαν εξειδικευμένα στελέχη χωρίς όμως την νοσταλγία για την πατρίδα όπως στα τραγούδια του Στέλιου, αλλά σαν πολίτες του κόσμου που τολμούν και επιλέγουν μια διαφορετική ζωή. Η επιστροφή αυτής της κατηγορίας, των σύγχρονων μεταναστών, δεν είναι στα άμεσα σχέδιά. Βαθιά Ελληνικό, το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μερίδας των ανθρώπων, είναι σίγουρα η περηφάνια, δεν δέχονται την απαξίωση της δύναμης και των ικανοτήτων τους, δεν επιλέγουν στην χρήση πλάγιων μέσων για να βρουν μια δουλεία και δεν ξεπέφτουν στη ξεφτίλα των ριάλιτι. Όλο και πιο μεγαλύτερο ποσοστό των φοιτητών εξωτερικού επιλέγουν την παραμονή τους γιατί απολαμβάνουν την έμπρακτη αναγνώριση όχι μόνον της ακαδημαϊκής κοινότητας αλλά και της επιχειρηματικής που μεταφράζεται σε άμεση προσφορά ή εύρεση εργασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα ένας στους τέσσερις νέους σήμερα, είναι διατεθειμένος να δουλέψει εκτός Ελλάδος αν βρεθεί η κατάλληλη εργασία καθώς οι αμοιβές για την ίδια εργασία σε πολλές χώρες του εξωτερικού είναι πολλαπλάσιες από αυτές που ισχύουν στην χώρα μας.
Η επιλογή της φυγής δεν τους χαρακτηρίζει δειλούς, αδυνατούν απλά να δεχτούν το παράλογο και να σπαταλήσουν την ζωή τους σκύβοντας το κεφάλι και υπομένοντας. Δεν αναφέρομαι σε νέο μεταναστευτικό κύμα, αλλά για μια τάση που πολύ εύκολα μπορεί να πάρει τέτοια εξέλιξη. Οι νεομετανάστες είναι γεγονός, ας μην κλείνουμε πια τα μάτια προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν.
Οι καλλιτέχνες ως οφείλουν, εκφράζουν την γενιά τους και τα προβλήματα που την ταλανίζουν παλεύοντας με την λερναία ύδρα της καθημερινότητας χωρίς να μπορεί να σηκώσει κεφάλι. «Σκέφτηκα Ελλάδα να σ’ αφήσω να φύγω...» ξεκινά το «Καλημέρα Ελλάδα» του Ν. Βουρλιώτη, και καταλήγει, «που είναι η υγεία, που είναι η παιδεία σας, κύριε υπουργέ γ......... τα υπουργεία σας».
Σέμπος Χρήστος
Ο πόλεμος της εύρεσης εργασίας και της επιβίωσης είναι άνισος. Πόσοι βρίσκουν δουλειές που επιθυμούν, πόσοι είναι ικανοποιημένοι από τις απολαβές τους; Σίγουρα όχι οι νεοεισερχόμενοι που παρά τις σπουδές και τις γνώσεις τους καταλήγουν να εξυπηρετούν μόνο την αγγαρεία των παλαιών εργαζομένων που τους «εκπαιδεύουν». Οι τυχεροί που βρήκαν δουλειά, ικανοί, μορφωμένοι, ταλαντούχοι εργατικοί και άξιοι άνθρωποι με ανησυχίες εγκλωβίζονται στην σκληρή ρουτίνα κοπιάζοντας χωρίς αντίκρισμα. Δέκα και δεκαπέντε χρόνια δουλειάς μετά βρίσκονται ακόμα σε τέλμα. Η κάλυψη των αναγκών και η βελτίωση των δεδομένων είναι μακρινό όνειρο. Γιατί να χρειάζεται 30 και 40 ετών άνδρες και γυναίκες να εξαρτώνται ακόμα από τους γονείς για να αποκτήσουν σπίτι, αυτοκίνητο και να μην είναι οικονομικά αυτόνομοι ώστε να μπορούν όποτε το θελήσουν να κάνουν και την δική τους οικογένεια;
Κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομία στηρίζεται στα αγαθά που παράγει όμως η βιομηχανική επανάσταση πέρασε και δεν άγγιξε την Ελλάδα. Οι λιγοστές επενδύσεις που έγιναν μεταπολεμικά ως την δεκαετία του 1980, έχουν ήδη χαθεί από τον χάρτη. Η ανεργία στην Ήπειρο οδηγεί τους κατοίκους σε απόγνωση και οι νέοι ψάχνουν διέξοδο μετοικώντας στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Οι βιοτεχνίες ενδυμάτων για να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό, ωθούνται στην εγκατάσταση στην Βουλγαρία λες και δεν μπορούσε να δημιουργηθεί ένα βιοτεχνικό πάρκο στα σύνορα με ευνοϊκό καθεστώς εγκατάστασης και φορολόγησης, η εργασία ελλήνων και αλλοδαπών θα προσέφερε στην εθνική οικονομία και όχι σε αυτήν της γείτονος. Οι επενδύσεις των Ελληνικών τραπεζών και των εταιριών τηλεπικοινωνιών σε γειτονικές χώρες είναι υπερπολλαπλάσιες από αυτές που κάνουν στην Ελλάδα αναγνωρίζοντας την αδυναμία επέκτασης της ελληνικής αγοράς. Η αγροτική παραγωγή μειώθηκε κατά 23%, βαμβάκι, σιτάρι και καπνά δεν είναι πια συμφέρουσες καλλιέργειες οι αγρότες είναι υπερχρεωμένοι και όμηροι των πιστωτικών ιδρυμάτων με αποτέλεσμα να χάνονται θέσεις εργασίας σε Θεσσαλία, Θράκη και Μακεδονία, οι μεγάλες κλωστοϋφαντουργικές μονάδες που ανθούσαν στις προηγούμενες δεκαετίες έχουν ήδη κλείσει τα εργοστάσια επί Ελληνικού εδάφους και μετακόμισαν στα Βαλκάνια. Οι καπνοβιομηχανίες έκλεισαν και αυτές με αποτέλεσμα ορδές ανέργων φορτωμένους με χρέη και υποσχέσεις.
Ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού ουδέποτε δικαιολόγησε την ονομασία του, η αδυναμία εύρεσης εργασίας σε ανέργους είναι δεδομένη. Το έργο του περιορίζεται σε εκπαιδευτικά επιδοτούμενα προγράμματα που δεν εξασφαλίζουν εργασία, μη ενημερωμένες προτεινόμενες δουλειές, μερική ελλιπής και για περιορισμένο διάστημα επιδότηση μόνο των ανέργων που είχαν δουλειά και την έχασαν και στις μεταχρονολογημένες επιδοτήσεις του ΛΑΕΚ. Ο προϋπολογισμός δεν αντέχει πρόνοια, εύρεση εργασίας ή επιδότηση σε άνεργους νεοεισερχόμενους στην εργασία. Αξιοκρατία και προτεραιότητα σε ανέργους με πραγματικές ανάγκες ανύπαρκτη, φαίνεται εύκολα από το προσωπικό που επιλέγει ο ίδιος ο οργανισμός για την επάνδρωση των γραφείων του. Μη εργαζόμενες μητέρες με νήπια ή παιδιά δημοτικού και να θέλουν, αδυνατούν να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα καθώς η φροντίδα των παιδιών απαιτεί την παρουσία της αλλά οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί κλείνουν στις 13:30 και οι ιδιωτικοί κοστίζουν μια περιουσία. Για πολλές κατηγορίες ανέργων, διαστήματα άνω των δύο ετών αναμονής είναι συνήθη. Ποιός εργοδότης θα προσλάβει μια μητέρα 2 παιδιών με αυτές τις ανάγκες και δεν θα προτιμήσει μια απροβλημάτιστη εικοσάχρονη;
Όσοι είναι γονείς τρομοκρατούνται παρατηρώντας τη συνεχιζόμενη φθίνουσα πορεία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχοντας χάσει πια τον λογαριασμό με τις πολλά υποσχόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν φέρει την Ελλάδα στην δυσάρεστη θέση να προσφέρει στα παιδιά της την χειρότερη παιδεία της Ευρώπης. Οι απεργίες οι καταλήψεις και η παραγωγή ανέργων πτυχιούχων είναι απλώς το φυσικό επόμενο.
Ανήσυχοι, σκεπτόμενοι, νέοι με οράματα ψάχνουν τη λύση, τη διέξοδο το καλύτερο αύριο, και δυστυχώς το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι η έξοδος από το τούνελ. Η έξοδος δηλαδή από την χώρα. Με καταρρακωμένη εθνική υπερηφάνεια και θαυμάζοντας τους Έλληνες του εξωτερικού να διαπρέπουν κατά κανόνα σε ότι κάνουν όλο και πιο πολλοί επιλέγουν την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης σε ένα πιο φιλόξενο και σταθερό περιβάλλον. Σε αναζήτηση ενός τόπου που ανέχεται, αντέχει και αποζητά την δημιουργία μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία και η δουλειά στο εξωτερικό φεύγουν όπως τότε στην μεταπολεμική περίοδο. Η παρακμή και η διαφθορά της ελληνικής πραγματικότητας απλά διευκολύνουν την απόφαση. Όχι μόνο σαν απλοί εργάτες αλλά και σαν εξειδικευμένα στελέχη χωρίς όμως την νοσταλγία για την πατρίδα όπως στα τραγούδια του Στέλιου, αλλά σαν πολίτες του κόσμου που τολμούν και επιλέγουν μια διαφορετική ζωή. Η επιστροφή αυτής της κατηγορίας, των σύγχρονων μεταναστών, δεν είναι στα άμεσα σχέδιά. Βαθιά Ελληνικό, το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μερίδας των ανθρώπων, είναι σίγουρα η περηφάνια, δεν δέχονται την απαξίωση της δύναμης και των ικανοτήτων τους, δεν επιλέγουν στην χρήση πλάγιων μέσων για να βρουν μια δουλεία και δεν ξεπέφτουν στη ξεφτίλα των ριάλιτι. Όλο και πιο μεγαλύτερο ποσοστό των φοιτητών εξωτερικού επιλέγουν την παραμονή τους γιατί απολαμβάνουν την έμπρακτη αναγνώριση όχι μόνον της ακαδημαϊκής κοινότητας αλλά και της επιχειρηματικής που μεταφράζεται σε άμεση προσφορά ή εύρεση εργασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα ένας στους τέσσερις νέους σήμερα, είναι διατεθειμένος να δουλέψει εκτός Ελλάδος αν βρεθεί η κατάλληλη εργασία καθώς οι αμοιβές για την ίδια εργασία σε πολλές χώρες του εξωτερικού είναι πολλαπλάσιες από αυτές που ισχύουν στην χώρα μας.
Η επιλογή της φυγής δεν τους χαρακτηρίζει δειλούς, αδυνατούν απλά να δεχτούν το παράλογο και να σπαταλήσουν την ζωή τους σκύβοντας το κεφάλι και υπομένοντας. Δεν αναφέρομαι σε νέο μεταναστευτικό κύμα, αλλά για μια τάση που πολύ εύκολα μπορεί να πάρει τέτοια εξέλιξη. Οι νεομετανάστες είναι γεγονός, ας μην κλείνουμε πια τα μάτια προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν.
Οι καλλιτέχνες ως οφείλουν, εκφράζουν την γενιά τους και τα προβλήματα που την ταλανίζουν παλεύοντας με την λερναία ύδρα της καθημερινότητας χωρίς να μπορεί να σηκώσει κεφάλι. «Σκέφτηκα Ελλάδα να σ’ αφήσω να φύγω...» ξεκινά το «Καλημέρα Ελλάδα» του Ν. Βουρλιώτη, και καταλήγει, «που είναι η υγεία, που είναι η παιδεία σας, κύριε υπουργέ γ......... τα υπουργεία σας».
Σέμπος Χρήστος
Subscribe to:
Comments (Atom)